Over Panic and Pencils

Hoi. Ik ben Diana.

Een inmiddels mid-veertiger met een liefde voor sport, dieren, lekker eten, tekenen en schilderen en alles wat creatief is. Ik functioneer het best als ik mijn eigen weg kan gaan: een beetje van alles wat, op mijn eigen tempo.

Deze blog begon als een plek om te schrijven over mijn ervaringen met angst en paniek. De zoektocht naar vrijheid! Maar het zijn niet alleen woorden. Hier laat ik ook zien wat ik maak: grafiettekeningen, schilderijen in acryl, en mixed media werken. Creativiteit is voor mij niet zomaar een hobby – het is een manier om adem te halen. Het brengt rust in mijn hoofd, focus, en soms zelfs nieuwe inzichten waar geen woorden voor zijn.

De eerste paniekaanval is inmiddels zo’n 20 jaar gelden. Het schijnt dat sommige mensen een angststoornis krijgen, ermee leren dealen en het achter zich laten. Voor mij is het een langere reis geworden. Mijn hele volwassen leven stond in het teken van vermijden, onderdrukken, weglopen. Ik heb alles geprobeerd om de angst kwijt te raken. Pas vlak voor mijn 40^e kwam ik erachter dat juist dat ‘eraf willen komen’ hetgeen is dat me gevangen houdt. En dat het anders moest. Ik zag in dat ik altijd maar op de vlucht was voor mijn eigen gevoel. Ik ben ontelbaar vaak verhuisd, van baan veranderd, ingewikkelde relaties aangegaan en gevlucht in allerlei verdovende middelen. Ik heb therapieën, alternatieve methodes en kalmerende middelen geprobeerd. Altijd onderweg, altijd in beweging – behalve écht naar binnen. Uiteindelijk blijkt stilstaan en gaan voelen de sleutel. Tegelijkertijd is dat één van de moeilijkste dingen die ik ooit heb gedaan. Alles gaat met vallen en opstaan. Ik doe mijn best om niet meer (of zo min mogelijk) te vermijden. En dat gaat niet altijd zoals gepland.

Met deze blog hoop ik iets te kunnen betekenen voor anderen die ook overhoop liggen met angst, paniek, het leven, zichzelf. Misschien vind je hier herkenning, inspiratie, of gewoon even een beetje humor. Je hoeft je niet te verstoppen en het leven hoeft ook niet te stoppen omdat je angst voelt. Ik heb zoveel vermeden in de afgelopen 20 jaar. Het is tijd om het leven weer op te pakken.

Ga je mee?